سوره های قرآن
سورة الفاتحة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ(1
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِينَ(2
الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ(3
مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ(4
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ(5
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ(6
صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيرِْ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لَا الضَّالِّينَ(7
سورة القدر
بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَانِ الرَّحِيمِ
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1)
وَ مَا أَدْرَئكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيرٌْ مِّنْ أَلْفِ شهَْرٍ(3)
تَنزََّلُ الْمَلَئكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبهِِّم مِّن كلُِّ أَمْرٍ(4)
سَلَامٌ هِىَ حَتىَ مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5)
سورة الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ(1)
اللَّهُ الصَّمَدُ(2)
لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ(3)
وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ (4)
سوره اعلی
سوره شمس
آیه الکرسی
اللَّهُ لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فىِ السَّمَاوَاتِ وَ مَا فىِ الْأَرْضِ مَن ذَا الَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَينَْ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يُحِيطُونَ بِشىَْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَا يَُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلىُِّ الْعَظِيمُ( 255
لَا إِكْرَاهَ فىِ الدِّينِ قَد تَّبَينََ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّغُوتِ وَ يُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انفِصَامَ لَهَا وَ اللَّهُ سمَِيعٌ عَلِيمٌ(256
اللَّهُ وَلىُِّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلىَ النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلىَ الظُّلُمَاتِ أُوْلَئكَ أَصْحَبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَلِدُونَ(257
تعقیبات
تعقيبات مشتركه
هرگاه سلام نماز دادى سه مرتبه اَللَّهُ اَكْبَرُ بگو و بلند كن در هر يك دستها را تا محاذى گوشها پس بگو:
لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ اِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ لا نَعْبُدُ اِلاَّ اِيَّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّ آبآئِنَا الأَْوَّلينَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَ يُميتُ وَ يُميتُ وَ يُحْيى وَ هُوَ حَىٌّ لايَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ
تعقيب در هر فريضه:
مىگوئى: اِلهى هذِهِ صَلوتى صَلَّيْتُها، لا لِحاجَةٍ مِنْكَ اِلَيْها، وَ لا رَغْبَةٍ مِنْكَ فيها اِلاَّ تَعْظيماً وَ طاعَةً وَاِجابَةً لَكَ اِلى ما اَمَرْتَنى بِهِ، اِلهى اِنْ كانَ فيها خَلَلٌ اَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِها اَوْ سُجُودِها فَلا تُؤاخِذْنى، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ بِالْقَبُولِ وَ الْغُفْرانِ.
در تعقيب هر فريضه: (صحيفه علويّه)
- يا مَنْ لايَشْغَلُهُ سَمْعٌ، عَنْ سَمْعٍ وَ يا مَنْ لا يُغَلِّطُهُ السَّآئِلُونَ، وَ يا مَنْ لايُبْرِمُهُ اِلْحاحُ المُلِحِّينَ، اَذِقْنى بَرْدَ عَفْوِكَ وَ حَلاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ مَغْفِرَتِكَ و نيز مىگوئى: اِلهى هذِهِ صَلوتى صَلَّيْتُها، لا لِحاجَةٍ مِنْكَ اِلَيْها، وَ لا رَغْبَةٍ مِنْكَ فيها اِلاَّ تَعْظيماً وَ طاعَةً وَاِجابَةً لَكَ اِلى ما اَمَرْتَنى بِهِ، اِلهى اِنْ كانَ فيها خَلَلٌ اَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِها اَوْ سُجُودِها فَلا تُؤاخِذذْنى، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ بِالْقَبُولِ وَ الْغُفْرانِ.
سجودش هست پس مرا مؤاخذه مكن و با پذيرفتن آن و آمرزش (من) بر من تفضل كن.
2.بعد از هر نماز اين دعا را كه پيغمبرصلى الله عليه وآله تعليم اميرالمؤمنينعليه السلام نموده براى حافظه:
سُبْحانَ مَنْ لايَعْتَدى عَلى اَهْلِ مَمْلَكَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لايَاْخُذُ اَهْلَ الْأَرْضِ بِاَلْوانِ الْعَذابِ، سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحيمِ، اَللّههُمَّ اجْعَلْ لى فى قَلْبى نُوراً وَ بَصَراً وَ فَهْماً وَ عِلْماً، اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىءٍ قَديرٌ. و در مصباح كفعمى ست كه سه مرتبه بگو بعد از نمازها: اُعيذُ نَفْسى وَ دينى وَ اَهْلى وَ مالى وَ وَلَدى وَ اِخْوانى فى دينى، وَ ما رَزَقَنى رَبّى، وَ خَواتيمَ عَمَلى، وَ مَنْ يَعْنينى اَمْرُهُ،
3.حضرت رسولصلى الله عليه وآله فرموده هر كه خواهد كه خدا او را در قيامت بر اعمال بد او مطلّع نگرداند و ديوان گناهان او نگشايد بايد كه بعد از هر نماز اين دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ اِنَّ مَغْفِرَتَكَ اَرْجى مِنْ عَمَلى، وَاِنَّ رَحْمَتَكَ اَوْسَعُ مِنْ ذَنْبى، اَللّهُمَّ اِنْ كانَ ذَنْبى عِنْدَكَ عَظيماً، فَعَفْوُكَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبى، اَللّهُمَّ اِنْ لَمْاَكُنْ اَهْلاً اَنْ اَبْلُغَ رَحْمَتَكَ فَرَحْمَتُكَ اَهْلٌ اَنْ تَبْلُغَنى وَ تَسَعَنى، لِأَنَّها وَسِعَتْ كُلَّشَىْءٍ، بِرَحْمَتِكَ
بعد از نمازها مىگوئى:
رَضيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وبِالْإِسْلامِ ديناً، وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وآلِهِ نَبِيّاً، وَ بِعَلِىٍ اِماماً، وَ بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَ جَعْفَرٍ وَ مُوسى وَ عَلِىٍّ وَمُحَمَّدٍ وَعَلِىٍّ وَ الْحَسَنِ وَالْخَلَفِ الصَّالِحِ، عَلَيْهِمُالسَّلامُ اَئِمَّةً وَسادَةًوَقادَةً،بِهِمْ اَتَوَلّى، وَ مِنْ اَعْدآئِهِمْ اَتَبَرَّءُ. پسبگوسهمرتبه اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعافِيَةَ، وَ الْمُعافاةَ فِى الدُّنْيا وَ الْاخِرَةِ.
بعد از نماز صبح و مغرب (براى دنيا و آخرت و رفع درد چشم )
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِمُحَمَّدٍ عَلَيْكَ، صَلِعَلىمُحَمَّدٍوَ آلِمُحَمَّدٍ، النُّورَ فى بَصَرى وَالْبَصيرَةَ فى دينى، وَ الْيَقينَ فى قَلْبى، وَ الْإِخْلاصَ فى عَمَلى وَالسَّلامَةَ فى نَفْسى وَ السَّعَةَ فى رِزْقى، وَ الشُّكْرَ لَكَاَبَداً مااَبْقَيْتَنى.
تعقيب نماز ظهر
لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ الْعَظيمُ الْحَليمُ، لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ رَبُ الْعَرْشِ الْكَريمُ، اَلْحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ الْعالَمينَ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ، وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ، وَ الْغَنيمَةَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ، وَ السَّلامَةَ مِنْ كُلِّ اِثْمٍ، اَللّهُمَّ لا تَدَعْ لى ذَنْباً اِلاَّ غَفَرْتَهُ، وَلا هَمّاً اِلاَّ فَرَّجْتَهُ، وَ لا سُقْماً اِلاَّ شَفَيْتَهُ، وَ لا عَيْباً اِلاَّ سَتَرْتَهُ، وَ لا رِزْقاً اِلاَّ بَسَطْتَهُ، وَ لا خَوْفاً اِلاَّ امَنْتَهُ، وَ لا سُوءً اِلاَّ صَرَفْتَهُ، وَلاحاجَةً هِىَ لَكَ رِرِضاً وَلِىَ فيها صَلاحٌ اِلاَّ قَضَيْتَها، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، امينَ رَبَّ الْعالَمينَ،
(اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِیی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا الْعَظِیمُ ،
آنگاه بگو
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِی دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْففِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ)
تعقيب نماز عصر منقول از متهجد
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ، ذُوالْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، وَ اَسْئَلُهُ اَنْ يَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَليلٍ خاضِعٍ، فَقيرٍ بآئِسٍ، مِسْكينٍ مُسْتَكينٍ مُسْتَجيرٍ، لا يَمْلِكُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لاضَرّاً، وَ لامَوْتاً وَ لاحَيوةً وَ لا نُشُوراً،
آمرزش خواهم از خدايى كه معبودى جز او نيست زنده و پاينده وبخشاينده و مهربان و داراى جلال
و بزرگوارى است، از او خواهم توبهام را بپذيرد توبه بندهاى خوار فروتن نيازمند پريشان بينوا درمانده پناهندهاى كه مالك هيچيك از سود و زيان و مرگ و زندگى و رستاخيزى براى
بعد از نماز عشا این آیه خوانده شود:
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَددٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصيرُ (285
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَححْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ 286 بقره
اذکار
ایام هفته:
شنبه یا رب العالمین (پیامبر اسلام)
یکشنبه یا ذالجلال والاکرام (علی علیه السلام و فاطمه زهرا یلام الله علیها)
دو شنبه یا قاضی الحاجات (امام مجتبی و امام حسین علیه السلام)
سه شنبه یا ارحم الراحمین (امام سجاد و امام باقر و جعفر صادق علیهم السلام)
چهار شنبه یا حی و یا قیوم(امام کاظم و امام رضا و امام جواد و امام هادی علیهم السلام)
پنج شنبه لا اله الا الله الملک الحق المبین (امام عسکری علیه السلام)
جمعه اللهم صل علی محمّد و آل محمّد(امام مهدی عج)
اذکار خاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الحمد للّه ربّ العالمين و صلّى اللّه على سيّدنا و نبيّنا محمّد و آله ما اختلف الملوان و تعاقب العصران، و كرّ الجديدان، و استقبل الفرقدان، و بلّغ روحه و أرواح أهل بيته منّا التّحيّة و السّلام.
ذکر مطالعه:
اَللَّهُمَّ اَخْرِجْنى مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ وَ اَكْرِمْنى بِنُورِ الْفَهْمِ اَللَّهُمَّ افْتَحْ عَلَيْنا اَبْوابَ رَحْمَتِكَ وَانْشُرْ عَلَيْنا خَزائِنَ عُلُومِكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ
نماز ها
نماز حضرت جعفرعليه السلام
افضل اوقات آن صدر نهار جمعه است و آن چهار ركعت است بدوتشهّد و دو سلام در ركعت اوّل بعد از سوره حمد اِذا زُلْزَلَتْ مىخواند و درركعت دويّم سوره وَالْعادِياتِ و در ركعت سيّم اِذا جآءَ نَصْرُاللَّهِ و در ركعت چهارم قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ و در هر ركعت بعد ازفراغ از قرائت پانزده مرتبه مىگويد سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اَللَّهُ اَكْبَرُ و در ركوع همين تسبيحات را ده مرتبه مىگويد و چون سر از ركوع برمىدارد ده مرتبه و در سجده اوّل ده مرتبه و بعد از سر برداشتن ده مرتبه و درسجده دويّم ده مرتبه و بعد از سر برداشتن پيش از آنكه برخيزد ده مرتبه در هر چهار ركعت چنين مىكند كه مجموع سيصد مرتبه شود.
نماز فرزند براى پدر و مادر
دو ركعت است در ركعت اوّل فاتحه و ده مرتبه: رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَ لِلْمُؤْمِنينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ و در ركعت دوّم فاتحه و ده مرتبه رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِىَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ * و چون سلام دهد ده مرتبه بگويد:رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانى صَغيراً
نماز غفیله
مىخوانى ما بين نماز مغرب و عشاء نماز غفيله را و آن دو ركعت است در ركعت اوّل بعد از حمد مىخوانى وَذَاالنُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ، فَنادى فِى الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ، فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ، وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنينَ.
و در ركعت دوّم بعد از حمد مىخوانى وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لايَعْلَمُها اِلاَّ هُوَ، وَ يَعْلَمُ ما فِى الْبَّرِ وَ الْبَحْرِ، وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ اِلاَّ يَعْلَمُها، وَ لا حَبَّةٍ فى ظُلُماتِ الْاَرْضِ، وَ لا رَطْبٍ وَ لايابِسٍ اِلاَّ فِى كِتابٍ مُبينٍ.
دستها را بهقنوت برمىدارى ومىگوئى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَفاتِحِ الْغَيْبِ الَّتى لايَعْلَمُها اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اَنْ تَفْعَلَ بى كَذا وَ كَذا حاجت ذكر مىكنى پس مىگوئى اَللّهُمَّ اَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتى، وَ الْقادِرُ عَلى طَلِبَتى، تَعْلَمُ حاجَتى، فَاَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ، وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَيْتَها لى؛ حاجت خود را مىطلبى كه روايت شده كه هر كه اين نماز را بجا آورد و حاجت خود را بخواهد حق تعالى به او عطا فرمايد آنچه را كه خواهد.
مناسبت ها
دعا ها
سلامتی امام زمان عج
اللّهمّ كن لوليّك الحجّة بن الحسن صلواتك عليه و على آبائه في هَذه السّاعة و في كلّ ساعة وليّاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دليلًا و عيناً (و عوناً- خ) حتّى تسكنه أرضك طوعاً و تمتّعه فيها طويلا[9]
دعای فرج
اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطآءُ وَ ضاقَتِ الأَرْضُ بِما وَسِعَتِ السَّمآءُوَ اِلَيْكَ يا رَبِّ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَةِ وَالرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِمُحَمَّدٍ
يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يامُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِياىَ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اُنْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِراىَ يامُحَمَّدُياعَلىُياعَلِىُيامُحَمَّدُاِحْفَظانىفَاِنَّكُما حافِظاىَ يامَوْلاىَ ياصاحِبَ الزَّممانِ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى الأَمانَ الأَمانَ الأَمانَ
دعاى عهد
حضرت صادقعليه السلام منقول است كه هركه چهل صباح اين عهد را بخواند از ياوران قائم ما باشد و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد خدا او را از قبر بيرون آورد كه در خدمت آن حضرت باشد و حقّتعالى به هر كلمه هزار حسنه او را كرامت فرمايد و هزار گناه از او محو كند و آن عهد اين است:
اَللّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظيمِ، وَرَبَّ الْكُرْسِىِّ الرَّفيعِ، وَرَبَّ الْبَحْرِ
خدايا اى پروردگار نور بزرگ و پروردگار كرسى بلند و پروردگار درياى
الْمَسْجُورِ، وَمُنْزِلَ التَّوْراةِ وَالْأِنْجيلِ وَالزَّبُورِ، وَرَبَّ الظِّلِّ وَالْحَرُورِ،
جوشان و فرو فرستنده تورات و انجيل و زبور و پروردگار سايه و آفتاب داغ
وَمُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظيمِ، وَرَبَّ الْمَلائِكَةِ الْمُقَرَّبينَ وَالْأَنْبِيآءِ
و فرو فرستنده قرآن برزگ و پروردگار فرشتگان مقرب و پيمبران
وَالْمُرْسَلينَ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ، وَبِنُورِ وَجْهِكَ
و مرسلين خدايا از تو خواهم به ذات بزرگوارت و به نور جمال
الْمُنيرِ، وَمُلْكِكَ الْقَديمِ، يا حَىُّ يا قَيُّومُ، اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى اَشْرَقَتْ
تابانت و فرمانروائى ديرينهات اى زنده اى پاينده از تو خواهم بدان نامت كه روشن شد
بِهِ السَّمواتُ وَالْأَرَضُونَ، وَبِاسْمِكَ الَّذى يَصْلَحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ
بدان آسمانها و زمينها و بدان نامت كه صالح و شايسته گشتند بدان پيشينيان
وَالْأخِرُونَ، يا حَيّاً قَبْلَ كُلِّ حَىٍّ وَيا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَىٍّ، وَيا حَيّاً حينَ لا
و پسينيان اى زنده پيش از هر موجود، و اى زنده پس از هر موجود زنده و اى زنده در آن هنگام كه
حَىَّ ،يا مُحْيِىَ الْمَوْتى وَمُميتَ الْأَحْيآءِ، يا حَىُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَللّهُمَ
زندهاى وجود نداشت اى زنده كن مردگان و اى ميراننده زندگان اى زندهاى كه معبودى جز تو نيست خدايا
بَلِّغْ مَوْلانَا الْإِمامَ الْهادِىَ الْمَهْدِىَّ الْقآئِمَ بِاَمْرِكَ، صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ و
برسان به مولاى ما آن امام راهنماى راه يافته و قيام كننده به فرمان تو – كه درودهاى خدا بر او و
عَلى ابآئِهِ الطَّاهِرينَ، عَنْ جَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ فى مَشارِقِ
پدران پاكش باد – از طرف همه مردان و زنان با ايمان در شرقهاى
الْأَرْضِ وَمَغارِبِها، سَهْلِها وَجَبَلِها وَبَرِّها وَبَحْرِها، وَعَنّى وَعَنْ
زمين و غربهاى آن هموار آن و كوهش، خشكى آن و دريايش، و از طرف من و
والِدَىَّ مِنَ الصَّلَواتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ، وَمِدادَ كَلِماتِهِ، وَما اَحْصاهُ
پدر و مادرم درودهائى هموزن عرش خدا و شماره كلمات و سخنان او و آنچه را دانشش احصاء
عِلْمُهُ وَاَحاطَ بِهِ كِتابُهُ، اَللّهُمَّ اِنّى اُجَدِّدُ لَهُ فى صَبيحَةِ يَوْمى هذا
كرده و كتاب و دفترش بدان احاطه دارد خدايا من تازه مىكنم در بامداد اين روز
وَما عِشْتُ مِنْ اَيَّامى، عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً لَهُ فى عُنُقى، لا اَحُولُ
و هر چه زندگى كنم از روزهاى ديگر عهدو پيمان و بيعتى براى آن حضرت در گردنم كه هرگز از آن سرنهپيچم
عَنْها وَلا اَزُولُ اَبَداً، اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنْ اَنْصارِهِ وَاَعْوانِهِ، وَالذَّابّينَ
و دست نكشم هرگز، خدايا قرار ده مرا از ياران و كمك كارانش و دفاع كنندگان
عَنْهُ، وَالْمُسارِعينَ اِلَيْهِ فى قَضآءِ حَوآئِجِهِ، وَالْمُمْتَثِلينَ لِأَوامِرِهِ،
از او و شتابندگان بسوى او در برآوردن خواستههايش و انجام دستورات و اوامرش
وَالْمُحامينَ عَنْهُ، وَالسَّابِقينَ اِلى اِرادَتِهِ وَالْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ،
و مدافعين از آن حضرت و پيشى گيرندگان بسوى خواستهاش و شهادت يافتگان پيش رويش
اَللّهُمَّ اِنْ حالَ بَيْنى وَبَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذى جَعَلْتَهُ عَلى عِبادِكَ حَتْماً
خدايا اگر حائل شد ميان من و او آن مرگى كه قرار دادهاى آن را بر بندگانت حتمى
مَقْضِيّاً، فَاَخْرِجْنى مِنْ قَبْرى مُؤْتَزِراً كَفَنى، شاهِراً سَيْفى، مُجَرِّداً
و مقرر پس بيرونم آر از گورم كفن به خود پيچيده با شميشر آخته و نيزه برهنه
قَناتى، مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعى فِى الْحاضِرِ وَالْبادى، اَللّهُمَّ اَرِنىِ
پاسخگويان به نداى آن خواننده بزرگوار در شهر و باديه خدايا بنمايان به من
الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ، وَالْغُرَّةَ الْحَميدَةَ، وَاكْحَلْ ناظِرى بِنَظْرَةٍ منِّى اِلَيْهِ،
آن جمال ارجمندو آن پيشانى نورانى پسنديده را و سرمه وصال ديدارش را به يك نگاه به ديدهام بكش
وَعَجِّلْ فَرَجَهُ، وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ، وَاَوْسِعْ مَنْهَجَهُ، وَاسْلُكْ بى مَحَجَّتَهُ
و شتاب كن در ظهورش و آسان گردان خروجش را و وسيع گردان راهش را و مرا به راه او درآور
وَاَنْفِذْ اَمْرَهُ، وَاشْدُدْ اَزْرَهُ، وَاعْمُرِ اللّهُمَّ بِهِ بِلادَكَ، وَاَحْىِ بِهِ عِبادَكَ،
و دستورش را نافذ گردان و پشتش را محكم كن و آباد گردان خدايا بدست او شهرها و بلادت را و زندهگردان بوسيلهاش بندگانت را
فَاِنَّكَ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ، ظَهَرَ الْفَسادُ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ
زيرا كه تو فرمودى و گفتهات حق است (كه فرمودى): «آشكار شد تبهكارى در خشكى و دريا بخاطر كردههاى
اَيْدِى النَّاسِ، فَاَظْهِرِ الّلهُمَّ لَنا وَلِيَّكَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِيِّكَ الْمُسَمّى بِاسْمِ
مردم» پس آشكار كن براى ما خدايا نمايندهات را و فرزند دختر پيامبرت كه همنام
رَسُولِكَ، حَتّى لا يَظْفَرَ بِشَىْءٍ مِنَ الْباطِلِ اِلاَّ مَزَّقَهُ، وَيُحِقَّ الْحَقَ
رسول تو است تا دست نيابد به هيچ باطلى جز آنكه از هم بدراند و پابرجا كند حق را
وَيُحَقِّقَهُ، وَاجْعَلْهُ اَللّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِكَ، وَناصِراً لِمَنْ لا يَجِدُ
و ثابت كند آن را و بگردان آن بزرگوار را خدايا پناهگاه ستمديدگان بندگانت و ياور كسى كه جز تو
لَهُ ناصِراً غَيْرَكَ، وَمُجَدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ اَحْكامِ كِتابِكَ، وَمُشَيِّداً لِما
ياورى برايش يافت نشودو تازه كننده آن احكامى كه از كتاب تو تعطيل مانده و محكم كنندهآنچه
وَرَدَ مِنْ اَعْلامِ دينِكَ، وَسُنَنِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَاجْعَلْهُ
رسيده از نشانههاى دين و آئينت و دستورات پيامبرت صلى اللّه عليه و آله و قرارش ده
اَللّهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِن بَاْسِ الْمُعْتَدينَ اَللّهُمَّ وَسُرَّ نَبِيَّكَ مُحَمَّداً
خدايا از آنانكه نگاهش دارى از صولت و حمله زورگويان خدايا شاد گردان (دل) پيامبرت محمد
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ بِرُؤْيَتِهِ، وَمَنْ تَبِعَهُ عَلى دَعْوَتِهِ، وَارْحَمِ اسْتِكانَتَنا بَعْدَهُ،
صلى اللّه عليه و آله را به ديدارش و هم چنين هم كه در دعوتش از آن حضرت پيروى كرد و رحم كن به بيچارگى ما پس از آن
اَللّهُمَّ اكْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ، وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ، اِنَّهُمْ
حضرت، خدايا بگشا اين اندوه را از اين امت به حضور امام زمان و شتاب كن براى ما در ظهور آن جناب كه اينان
يَرَوْنَهُ بَعيداً وَنَريهُ قَريباً بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
ظهورش را دور پندارند ولى ما نزديك مىبينيم به مهرت اى مهربانترين مهربانان
* پس سه مرتبه دست بر ران راست خود مىزنى و در هر مرتبهمىگويى: «اَلْعَجَلَ الْعَجَلَ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ»
دعای توسّل
علّامه مجلسى(ره) فرمودهكه در بعضى از كتب معتبره نقل كردهاند ازمحمّد بن بابويه كه اين دعاء توسّل را از ائمه روايت كرده است و گفتهاست كه در هيچ امرى نخواندم مگر آنكه اثر اجابت را به زودى
يافتم اينست دعا: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ وَاَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا از تو مىخواهم و بسويت رو كنم
بِنَبِيِّكَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، يا
بوسيله پيامبرت پيامبر رحمت محمد صلىالله عليه وآله اى
اَبَاالْقاسِمِ يا رَسُولَ اللَّهِ، يا اِمامَ الرَّحْمَةِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا
ابا القاسم اى رسول خدا اى پيشواى رحمت اى آقاى ما و سرور ما ما رو آورديم و
وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا
شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار دهيم اى
وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبَا الْحَسَنِ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، يا
آبرومند در نزد خدا براى ما نزد خدا شفاعت كن اى اباالحسن اى اميرمؤمنان اى
عَلِىَّ بْنَ اَبيطالِبٍ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا
على بن ابيطالب اى حجت خدا بر خلق اى آقاى ما و سرور ما ما
تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ
رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش روى
حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا فاطِمَةَ الزَّهْرآءُ يا
حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما نزد خدا اى فاطمه زهرا اى
بِنْتَ مُحَمَّدٍ، يا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ، يا سَيِّدَتَنا وَمَوْلاتَنا، اِنَّا تَوَجَّهْنا
دختر محمد اى نور چشم پيغمبر اى بانوى ما و سرور ما ما رو آورديم
وَاسْتَشْفَعْنا. وَتَوَسَّلْنا بِكِ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكِ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا
و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار دهيم اى
وَجيهَةً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعى لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبا مُحَمَّدٍ يا حَسَنَ بْنَ عَلِىٍّ،
آبرومند پيش خدا شفاعت كن براى ما نزد خدا اى ابا محمد اى حسن بن على
اَيُّهَا الْمُجْتَبى يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا
اى برگزيده اى فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر خلق اى آقاى ما و سرور ما
وَمَوْلينا اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ
ما روآورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش
يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبا عَبْدِاللَّهِ يا
روى حاجتهاى خود قرار دهيم اى آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما پيش خدا اى ابا عبدالله اى
حُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَيُّهَا الشَّهيدُ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ،
حسين بن على اى شهيد (راه حق) اى فرزند رسول خدا اى حجت بر خلق
يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ،
اى آقا و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا
وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا
و تو را پيش روى حاجتهاى خود قرار دهيم اى آبرومند نزد خدا براى ما پيش خدا شفاعت كن اى
اَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ، يا زَيْنَ الْعابِدينَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ،، يا
ابا الحسن اى على بن الحسين اى زيور پرستشكنندگان اى فرزند رسول خدا اى
حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا
حجت خدا بر خلق اى آقا و سرور ما ما روآورديم و شفيع گرفتيم
وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ،
و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خود قرار دهيم اى آبرومند نزد خدا
اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبا جَعْفَرٍ يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىٍّ، اَيُّهَا الْباقِرُ يَا بْنَ
شفاعت كن براى ما پيش خدا اى اباجعفر اى محمد بن على اى شكافنده علوم اى
رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا
فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر خلق اى آقا و سرور ما، ما رو آورديم
وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا
و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار دهيم اى
وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ يا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ،
آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما پيش خدا اى اباعبدالله اى جعفر بن محمد اى (امام)
اَيُّهَا الصَّادِقُ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا
صادق اى فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر خلق اى آقاى ما
وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ
و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو به درگاه خدا و تو را پيش
يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبَا الْحَسَنِ يا
روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند پيش خدا شفاعت كن براى ما نزد خدا اى ابا الحسن اى
مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ، اَيُّهَا الْكاظِمُ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى
موسى بن جعفر اى كاظم اى فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر
خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ،
خلق اى آقاى ما و سرور ما، ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را
وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا
پيش روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما پيش خدا اى
اَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ مُوسى، اَيُّهَا الرِّضا يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ
ابا الحسن اى على بن موسى اى (حضرت) رضا اى فرزند رسول خدا اى حجت
اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ
خدا بر خلق اى آقا و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو
اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ
به درگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما پيش
اللَّهِ، يا اَبا جَعْفَرٍ يا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىٍّ، اَيُّهَا التَّقِىُّ الْجَوادُ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ،
خدا اى ابا جعفر اى محمد بن على اى حضرت تقى جواد اى فرزند رسول خدا
يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا
اى حجت خدا بر خلق اى آقا و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم
وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ،
و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا
اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ، اَيُّهَا الْهادِى النَّقِىُ
شفاعت كن براى ما نزد خدا اى ابا الحسن اى على بن محمد اى حضرت هادى نقى
يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا
اى فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر خلق اى آقاى ما و سرور ما ما رو آورديم
وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا
و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى
وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا اَبا مُحَمَّدٍ يا حَسَنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَيُّهَا
آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما نزد خدا اى ابا محمد اى حسن بن على اى
الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا
زكى عسكرى اى فرزند رسول خدا اى حجت خدا بر خلق اى آقاى ما
وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ
و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را پيش
يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ، يا وَصِىَّ الْحَسَنِ
روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا شفاعت كن براى ما نزد خدا اى وصى امام حسن عسكرى
وَالْخَلَفَ الْحُجَّةَ، اَيُّهَا الْقآئِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِىُّ، يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، يا
و يادگار شايسته و حجت اى امام قائم منتظر مهدى اى فرزند رسول خدا اى
حُجَّةَ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ. يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، اِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا
حجت خدا بر خلق اى آقا و سرور ما ما رو آورديم و شفيع گرفتيم
وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللَّهِ، وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللَّهِ،
و توسل جستيم بوسيله تو بدرگاه خدا و تو را پيش روى حاجتهاى خويش قرار داديم اى آبرومند نزد خدا
اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللَّهِ. پس حاجات خود را بطلبد كه برآورده مىشود انشاء اللَّه تعالى و در
شفاعت كن براى ما پيش خدا * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
روايت ديگر وارد شده كه بعد از اين بگويد: يا سادَتى وَمَوالِىَّ، اِنّى تَوَجَّهْتُ بِكُمْ
* * * * * * * * * * * * * * * * اى آقايان من و سرورانم من رو آوردم بوسيله شما
اَئِمَّتى وَعُدَّتى لِيَوْمِ فَقْرى وَحاجَتى اِلَى اللَّهِ، وَتَوَسَّلْتُ بِكُمْ اِلَى اللَّهِ،
پيشوايان و ذخيرگانم در روز ندارى و نيازمندى بدرگاه خدا و توسل جستم بوسيله شما به درگاه خدا
وَاسْتَشْفَعْتُ بِكُمْ اِلَى اللَّهِ، فَاشْفَعُوا لى عِنْدَ اللَّهِ، وَاسْتَنْقِذُونى مِنْ
و شفاعتجويى كردم بوسيله شما به درگاه خدا پس شفاعت كنيد براى من در پيشگاه خدا و از او بخواهيد مرا از
ذُنُوبى عِنْدَ اللَّهِ، فَاِنَّكُمْ وَسيلَتى اِلَى اللَّهِ، وَبِحُبِّكُمْ وَبِقُرْبِكُمْ اَرْجُو
گناهانم نجات دهد زيرا شماييد وسيله من به درگاه خدا و بوسيله دوستى و قرب به شما اميد
نَجاةً مِنَ اللَّهِ، فَكُونُوا عِنْدَ اللَّهِ رَجآئى، يا سادَتى يا اَوْلِيآءَ اللَّهِ، صَلَّى
نجات از خدا دارم پس شما هم مايه اميد من به درگاه خدا باشيد اى آقايان من اى اولياء خدا درود
اللَّهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ، وَلَعَنَ اللَّهُ اَعْدآءَ اللَّهِ ظالِميهِمْ مِنَ الْأَوَّلينَ
خدا بر همگى ايشان و خدا ستمكنندگان به ايشان را كه دشمنان خدا هستند از رحمت خويش دوركند چه آنهاكه گذشتهاند
وَالْأخِرينَ، امينَ رَبَّ الْعالَمينَ.
زيارت عاشورا
است بدانكه زيارات منقوله در روز عاشوراء چند زيارت است و ما در اينجا به ملاحظه اختصار به ذكر دو زيارت اكتفا مىكنيم و در باب دوّم در اعمال روز عاشوراء نيز زيارتى نقل كرديم با مطالبى كه مناسب است با اين مقام و امّا آن دو زيارت اوّل زيارت عاشوراء معروفه است كه خوانده مىشود از نزديك و دور و شرح آن چنانكه شيخ ابوجعفر طوسى در مصباح ذكر فرموده چنين است روايت كرده محمّد بن اسمعيل بن بزيع از صالح بن عقبه از پدرش از حضرت امام محمد باقرعليه السلام كه فرمود هر كه زيارت كند حسين بن علىعليهما السلام را در روز دهم محرّم تا آنكه نزد قبر آن حضرت گريان شود ملاقات كند خدا را در روز قيامت با ثواب دو هزار حجّ و دو هزار عمره و دو هزار جهاد كه ثواب آنها مثل ثواب كسى باشد كه حجّ و عمره و جهاد كند در خدمت رسول خدا صلى الله عليه وآله و ائمه طاهرين عليهم السلام راوى گفت: گفتم فدايت شوم چه ثواب است از براى كسىكه بوده باشد در شهرهاى دور از كربلا و ممكن نباشد او را رفتن بسوى قبر آن حضرت در مثل اين روز فرمود هرگاه چنين باشد بيرون رود بسوى صحرا يا بالا رود بر بام بلندى در خانه خود و اشاره كند بسوى آن حضرت بسلام و جهد كند در نفرين كردن بر قاتلين آن حضرت و بعد از آن دو ركعت نماز كند و بكند اين كار را در اوايل روز پيش از زوال آفتاب پس ندبه كند بر حسين عليه السلام و بگريد بر او و امر كند كسانى را كه در خانهاش هستند هرگاه از ايشان تقيّه نمىكند به گريستن بر آن حضرت و برپا دارد در خانه خود مصيبتى به اظهار كردن جزع بر آن حضرت و تعزيت بگويند يكديگر را به مصيبت ايشان به حسينعليه السلام و من ضامنم براى ايشان بر خدا هرگاه بياورند اين عمل را جميع آن ثوابها را گفتم فداى تو شوم ضامن مىشوى اين ثوابها را براى ايشان و كفيل مىشوى اين ثوابها را فرمود كه بلى من ضامنم و كفيلم از براى كسىكه اين عمل را بجا آورد گفتم كه چگونه يكديگر را تعزيت بگويند فرمود كه مىگويند «اَعْظَمَ اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلام وَجَعَلَنا وَاِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْأِمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ»» يعنى بزرگ فرمايد خداوند اجرهاى ما را به مصيبت ما به حسين عليه السلام و قرار دهد ما و شما را از خواهندگان خون او با ولىّ او امام مهدى از آل محمد عليهم السلام و اگر بتوانى كه بيرون نروى آنروز را در پى حاجتى چنان كن زيرا كه آن روز نحسى است كه برآورده نمىشود در آن حاجت مؤمن و اگر برآورده شود مبارك نخواهد بود از براى او و نخواهد ديد در آن خيرى و رشدى و ذخيره نكند البتّه هيچيك از شما براى منزلش در آن روز چيزى را پس هركه ذخيره كند در آن روز چيزى را بركت نخواهد ديد در آن چيزى كه ذخيره نموده و مبارك نخواهد بود از براى او در اهلش كه ذخيره براى آنها نهاده پس هرگاه بجا آورند اين عمل را بنويسد حق تعالى براى ايشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد كه همه را با رسول خدا صلى الله عليه وآله كرده باشد و از براى اوست مزد و ثواب مصيبت هر پيغمبرى و رسولى و وصىّ و صدّيق و شهيدى كه مرده باشد يا كشته شده باشد از زمانىكه خلق فرموده حقتعالى دنيا را تا زمانىكه به پاى شود قيامت صالح بن عُقْبَه و سيف بن عميره گفتهاند كه گفت علقمه بن محمّد حضرمى كه گفتم به حضرت باقر عليه السلام كه تعليم بفرما مرا دعايى كه بخوانم آنرا در اين روز هرگاه زيارت كنم آن جناب را از نزديك و دعايى كه بخوانم آنرا هرگاه زيارت نكنم او را از نزديك و بخواهم اشاره كنم بهسلام بسوى او از شهرهاى دور و از خانهام فرمود به من اى علقمه هرگاه تو بجا آوردى آن دو ركعت نماز را بعد از آنكه اشاره كنى بسوى آن حضرت بسلام پس بگو در وقت اشاره به آن حضرت بعد از گفتن تكبير اين قول را (يعنى زيارت آتيه را) پس به درستىكه تو هرگاه گفتى اينقول را بهتحقيقكه دعا كردهاى به آن چيزى كه دعا مىكند به آن زائران آن حضرت از ملائكه وبنويسد خداوند ازبراى تو صدهزار هزار درجه وبودهباشى مثلكسىكه شهيد شده باشد با امامحسينعليه السلام تامشاركتكنى ايشانرا در درجاتايشان وشناختهنشوى مگر در جمله شهيدانىكه شهيدشدهاند باآن حضرت ونوشته شود براىتو ثوابزيارت هر پيغمبرى و رسولى و ثواب هر كه زيارت كرده حسين عليه السلام را از روزى كه شهيد شده است سلام خدا بر آن حضرت و بر اهلبيتش مىگويى:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ
سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو
يا خِيَرَةَ اللَّهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، وَابْنَ سَيِّدِ
اى برگزيده خدا و فرزند برگزيدهاش سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان و فرزند آقاى
الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا
اوصياء سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى كه خدا خونخواهيش كندو فرزند چنين كسى و
ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْأَرْواحِ الَّتى
اى كشتهاى كه انتقام كشتهگانت نگرفتى سلام بر تو و بر روانهائى كه فرود آمدند به آستانت، بر شما
حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، عَلَيْكُمْ مِنّى جَميعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ،
همگى از جانب من سلام خدا باد هميشه تا من برجايم و برجا است شب و روز اى
يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا، وَعَلى
ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظيم گشت مصيبت تو بر ما و بر
جَميعِ اَهْلِالْإِسْلامِ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى السَّمواتِ، عَلى
همه اهل اسلام و گران و عظيم گشت مصيبت تو در آسمانها بر
جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ، فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ
همه اهل آسمانها پس خدا لعنت كند مردمى را كه ريختند شالوده ستم و بيدادگرى
عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ، وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ، وَاَزالَتْكُمْ عَنْ
را بر شما خاندان و خدا لعنت كند مردمى را كه كنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور كردند شما را از
مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فيها، وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ، وَلَعَنَ اللَّهُ
آن مرتبههائى كه خداوند آن رتبهها را به شما داده بود و خدا لعنت كند مردمى كه شما را كشتند و خدا لعنت كند
الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكُمْ، بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ
آنانكه تهيه اسباب كردند براى كشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى شما
وَمِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِيآئِهِم، يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ
از ايشان و از پيروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان اى اباعبداللّه من تسليمم و در صلحم
سالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ، وَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيادٍ
با كسى كه با شما در صلح است و در جنگم با هر كس كه با شما در جنگ است تا روز قيامت و خدا لعنت كند خاندان زياد
وَآلَ مَرْوانَ، وَلَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَيَّةَ قاطِبَةً، وَلَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ، وَلَعَنَ
و خاندان مروان را و خدا لعنت كند بنىاميه را همگى و خدا لعنت كند فرزند مرجانه (ابن زياد) را و
اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَلَعَنَ اللَّهُ شِمْراً، وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ
خدا لعنت كند عمر بن سعد را و خدا لعنت كند شمر را و خدا لعنت كند مردمى را كه اسبها را زين كردند و دهنه زدند
وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ، بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِكَ، فَاَسْئَلُ اللَّهَ
و به راه افتادند براى پيكار با تو پدر و مادرم بفدايت كه براستى بزرگ شد مصيبت تو بر من پس مىخواهم از
الَّذى اَكْرَمَ مَقامَكَ وَاَكْرَمَنى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ
آن خدائى كه گرامى داشت مقام تو را و گرامى داشت مرا بخاطر تو كه روزيم گرداند خونخواهى تو را در ركاب آن امام
مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْنى
يارى شده از خاندان محمد صلى اللّه عليه و آله خدايا قرار ده مرا
عِنْدَكَ وَجيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، يا اَبا
نزد خودت آبرومند بوسيله حسين عليه‌السلام در دنيا و آخرت اى ابا
عَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَاِلى رَسُولِهِ، وَاِلى اميرِالْمُؤْمِنينَ، وَ اِلى فاطِمَةَ
عبداللّه من تقرب جويم به درگاه خدا و پيشگاه رسولش و اميرالمؤمنين و فاطمه
وَاِلَى الْحَسَنِ، وَاِلَيْكَ بِمُوالاتِكَ، وَبِالْبَرآئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَكَ وَ
و حسن و شما بوسيله دوستى تو و بوسيله بيزارى از كسىكه با تو مقاتله كرد و
نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ، وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ
جنگ با تو را برپا كرد و به بيزارى جستن از كسى كه شالوده ستم و ظلم
عَلَيْكُمْ، وَاَبْرَءُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ] مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِكَ، وَبَنى
بر شما را ريخت و بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى رسولش از كسىكه پىريزى كرد شالوده اين كار را و پايهگذارى كرد
عَلَيْهِ بُنْيانَهُ، وَجَرى فى ظُلْمِهِ، وَجَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَعلى اَشْياعِكُمْ، بَرِئْتُ
بر آن بنيانش را و دنبال كرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پيروان شما بيزارى جويم
اِلَى اللَّهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ، وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ، ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَمُوالاةِ
بدرگاه خدا و به پيشگاه شما از ايشان و تقرب جويم بسوى خدا سپس بشما بوسيله دوستيتان و دوستى
وَلِيِّكُمْ، وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَعْدآئِكُمْ وَالنَّاصِبينَ لَكُمُ الْحَرْبَ، وَبِالْبَر آئَةِ
دوستان شماو به بيزارى از دشمنانتان و برپا كنندگان (و آتش افروزان) جنگ با شما و به بيزارى
مِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ، اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ
از ياران و پيروانشان من در صلح و سازشم با كسى كه با شما در صلح است و در جنگم با كسى كه با شما
حارَبَكُمْ، وَوَلِىٌّ لِمَنْ والاكُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداكُمْ، فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى
در جنگ است و دوستم با كسى كه شما را دوست دارد و دشمنم با كسى كه شما را دشمن دارد و درخواست كنم از خدائى كه
اَكْرَمَنى بِمَعْرِفَتِكُمْ، وَمَعْرِفَةِ اَوْلِيآئِكُمْ، وَرَزَقَنِى الْبَرآئَةَ مِنْ اَعْدآئِكُمْ،
مرا گرامى داشت بوسيله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزيم كند بيزارى جستن از دشمنانتان را
اَنْ يَجْعَلَنى مَعَكُمْ فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَاَنْ يُثَبِّتَ لى عِنْدَكُمْ قَدَمَ
به اينكه قرار دهد مرا با شما در دنيا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پيش شما گام
صِدْقٍ فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَاَسْئَلُهُ اَنْ يُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ
راست و درستى (و ثبات قدمى) در دنيا و آخرت و از او خواهم كه برساند مرا به مقام پسنديده شما
عِنْدَ اللَّهِ، وَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى، مَعَاِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِ]
در پيش خدا و روزيم كند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشكار گوياى [به حق]
مِنْكُمْ، وَاَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يُعْطِيَنى
كه از شما (خاندان) است و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى كه شما نزد او داريد كه عطا كند
بِمُصابى بِكُمْ اَفْضَلَ ما يُعْطى مُصاباً بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً ما اَعْظَمَها
به من بوسيله مصيبتى كه از ناحيه شما به من رسيده بهترين پاداشى را كه مىدهد بهيك مصيبتزده از مصيبتىكه ديده براستى چه
وَاَعْظَمَ رَزِيَّتَها فِى الْإِسْلامِ، وَفى جَميعِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، اَللّهُمَ
مصيبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمين خدايا
اجْعَلْنى فى مَقامى هذا، مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ،
چنانم كن در اينجا كه ايستادهام از كسانى باشم كه برسد بدو از ناحيه تو درود و رحمت و آمرزشى
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياىَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَمَماتى مَماتَ
خدايا قرار ده زندگيم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَللّهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ، وَابْنُ آكِلَةِ
محمد و آل محمد خدايا اين روز روزى است كه مبارك و ميمون دانستند آنرا بنىاميه و پسر آن زن
الْأَكبادِ، اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِكَ وَلِسانِ نَبِيِّكَ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
جگرخوار (معاويه) آن ملعون پسر ملعون (كه لعن شده) بر زبان تو و زبان پيامبرت – كه درود خدا بر او
وَآلِهِ، فى كُلِّ مَوْطِنٍ وَمَوْقِفٍ وَقَفَ فيهِ نَبِيُّكَ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
و آلش باد – در هر جا و هر مكانى كه توقف كرد در آن مكان پيامبرت – صلىاللّه عليه و آله –
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْيانَ وَمُعوِيَةَ وَ يَزيدَ بْنَ مُعاوِيَةَ، عَلَيْهِمْ مِنْكَ
خدايا لعنت كن ابوسفيان و معاويه و يزيد بن معاويه را كه لعنت بر
اللَّعْنَةُ اَبَدَ الْأبِدينَ، وَهذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ
ايشان باد از جانب تو براى هميشه و اين روز روزى است كه شادمان شدند به اين روز دودمان زياد و دودمان مروان بخاطر كشتنشان
الْحُسَيْنَ، صَلَواتُاللَّهِ عَلَيْهِ، اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَالْعَذابَ
حضرت حسين صلوات اللّه عليه را خدايا پس چندين برابر كن بر آنها لعنت خود
[الْأَليمَ]، اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ فى هذَاالْيَوْمِ، وَفى مَوْقِفى هذا،
و عذاب دردناك را خدايا من تقرب جويم بسوى تو در اين روز و در اين جائى كه هستم
وَاَيَّامِ حَيوتى بِالْبَرآئَهِ مِنْهُمْ، وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ، وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِيِّكَ وَآلِ
و در تمام دوران زندگيم به بيزارى جستن از اينها و لعنت فرستادن بر ايشان و بوسيله دوست داشتن پيامبرت و خاندان
نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ اَلسَّلامُ. * پس مىگوئى صد مرتبه: اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ
پيامبرت كه بر او و بر ايشان سلام باد * * * * * * * * * * * خدايا لعنت كن نخستين
ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ، اَللّهُمَ
ستمگرى را كه بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرين كسى كه او را در اين زور و ستم پيروى كرد خدايا
الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ، وَشايَعَتْ وَبايَعَتْ وَتابَعَتْ
لعنت كن بر گروهى كه پيكار كردند با حسينعليه السلام و همراهى كردند و پيمان بستند و از هم پيروى كردند
عَلى قَتْلِهِ، اَللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً. پس مىگوئى صد مرتبه: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا
براى كشتن آن حضرت خدايا لعنت كن همه آنها را * * * * * * * * * سلام بر تو اى
اَبا عَبْدِ اللَّهِ، وَعَلَى الْأَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ
ابا عبداللّه و بر روانهائى كه فرود آمدند به آستانت، بر تو از جانب من سلام خدا باد
[اَبَداً] ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِننّى
هميشه تا من زندهام و برپا است شب و روز و قرار ندهد اين زيارت را خداوند آخرين بار
لِزِيارَتِكُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ، وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، وَعَلى
زيارت من از شما سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر
اَوْلادِ الْحُسَيْنِ، وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ. * پس مىگوئى: اَللّهُمَّ خُصَ
فرزندان حسين و بر اصحاب و ياران حسين * * * * * * خدايا مخصوص گردان
اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى، وَابْدَأْ بِهِ اَوَّلاً، ثُمَّ الثَّانِىَ وَالثَّالِثَ وَالرَّابِعَ،
نخستين ستمگر را به لعنت من و آغاز كن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را
اَللَّهُمَّ الْعَنْ يَزيدَ خامِساً، وَالْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيادٍ وَابْنَ مَرْجانَةةَ،
خدايا لعنت كن يزيد را در مرتبه پنجم و لعنت كن عبيداللّه پسر زياد و پسر مرجانه را
وَعُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَشِمْراً، وَآلَ اَبى سُفْيانَ وَآلَ زِيادٍ وَآلَ مَرْوانَ، اِلى
و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفيان و دودمان زياد و دودمان مروان را تا
يَوْمِ الْقِيمَةِ. پس به سجده مىروى ومىگوئى: اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ
روز قيامت * * * * * * * * * * * * * خدايا مخصوص تو است ستايش
الشَّاكِرينَ لَكَ عَلى مُصابِهِمْ، اَلْحَمْدُ للَّهِِ عَلى عَظيمِ رَزِيَّتى، اَللّهُمَ
سپاسگزاران تو بر مصيبتزدگى آنها، ستايش خداى را بر بزرگى مصيبتم خدايا
ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ، وَثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ
روزيم گردان شفاعت حسينعليه السلام را در روز ورود (به صحراى قيامت) و ثابت بدار گام راستيم را در نزد خودت
مَعَالْحُسَيْنِ،وَاَصْحابِ الْحُسَيْنِ، الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ.
با حسينعليه السلام و ياران حسين آنانكه بىدريغ دادند جان خود را در راه حسين عليه‌السلام
حديث شريف كساء
بِسَنَدٍ صَحيحٍ عَنْ جابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ الْأَنْصارى
به سندى صحيح از جابر بن عبداللّه انصارى روايت شده
عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ عَلَيْهَا السَّلامُ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
از فاطمه زهرا سلام اللّه عليها دختر رسول خدا صلى اللّه عليه
وَآلِهِ، قالَ سَمِعْتُ فاطِمَةَ اَنَّها قالَتْ، دَخَلَ عَلَىَّ اَبى رَسُولُ اللَّهِ فى
و آله، جابر گويد شنيدم از فاطمه زهرا كه فرمود: وارد شد بر من پدرم رسول خدا در
بَعْضِ الْأَيَّامِ، فَقالَ السَّلامُ عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ، فَقُلْتُ عَلَيْكَ السَّلامُ قالَ
بعضى از روزها و فرمود: سلام بر تو اى فاطمه در پاسخش گفتم: بر تو باد سلام فرمود:
اِنّى اَجِدُ فى بَدَنى ضُعْفاً، فَقُلْتُ لَهُ اُعيذُكَ بِاللَّهِ يا اَبَتاهُ مِنَ الضُّعْفِ،
من در بدنم سستى و ضعفى درك مىكنم، گفتم: پناه مىدهم تو را به خدا اى پدرجان از سستى و ضعف
فَقَالَ يا فاطِمَةُ ايتينى بِالْكِسآءِ الْيَمانى فَغَطّينى بِهِ، فَاَتَيْتُهُ بِالْكِسآءِ
فرمود: اى فاطمه بياور برايم كساء يمانى را و مرا بدان بپوشان من كساء يمانى را برايش آوردم
الْيَمانى فَغَطَّيْتُهُ بِهِ، وَصِرْتُ اَنْظُرُ اِلَيْهِ، وَاِذا وَجْهُهُ يَتَلَأْلَؤُ كَاَننَّهُ الْبَدْرُ
و او را بدان پوشاندم و هم چنان بدو مىنگريستم و در آن حال چهرهاش مىدرخشيد همانند ماه
فى لَيْلَةِ تَمامِهِ وَكَمالِهِ، فَما كانَتْ اِلاَّ ساعَةً وَاِذا بِوَلَدِىَ الْحَسَنِ قَدْ
شب چهارده پس ساعتى نگذشت كه ديدم فرزندم حسن وارد شد و
اَقْبَلَ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّاهُ، فَقُلْتُ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا قُرَّةَ عَيْنى
گفت سلام بر تو اى مادر گفتم: بر تو باد سلام اى نور ديدهام
وَثَمَرَةَ فُؤادى، فَقالَ يا اُمَّاهُ اِنّى اَشَمُّ عِنْدَكِ رآئِحَةً طَيِّبَةً، كَاَنَّها رآئِحَةُ
و ميوه دلم گفت: مادرجان من در نزد تو بوى خوشى استشمام مىكنم گويا بوى
جَدّى رَسُولِ اللَّهِ، فَقُلْتُ نَعَمْ اِنَّ جَدَّكَ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَاَقْبَلَ الْحَسَنُ
جدم رسول خدا است گفتم: آرى همانا جد تو در زير كساء است پس حسن بطرف
نَحْوَ الْكِسآءِ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهُ يا رَسُولَ اللَّهِ، اَتَاْذَنُ لى اَنْ
كساء رفت و گفت: سلام بر تو اى جد بزرگوار اى رسول خدا آيا به من اذن مىدهى
اَدْخُلَ مَعَكَ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَقالَ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا وَلَدى وَيا
كه وارد شوم با تو در زير كساء؟ فرمود: بر تو باد سلام اى فرزندم و اى
صاحِبَ حَوْضى، قَدْ اَذِنْتُ لَكَ، فَدَخَلَ مَعَهُ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَما كانَتْ
صاحب حوض من اذنت دادم پس حسن با آن جناب بزير كساء رفت
اِلاَّ ساعَةً وَاِذا بِوَلَدِىَ الْحُسَيْنِ قَدْ اَقْبَلَ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّااهُ،
ساعتى نگذشت كه فرزندم حسين وارد شد و گفت: سلام بر تو اى مادر
فَقُلْتُ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا وَلَدى وَيا قُرَّةَ عَيْنى وَثَمَرَةَ فُؤادى، فَقالَ
گفتم: بر تو باد سلام اى فرزند من و اى نور ديدهام و ميوه دلم فرمود:
لى يا اُمَّاهُ اِنّى اَشَمُّ عِنْدَكِ رآئِحَةً طَيِّبَةً، كَاَنَّها رآئِحَةُ جَدّى رَسُولِ
مادر جان من در نزد تو بوى خوشى استشمام مىكنم گويا بوى جدم رسول
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فَقُلْتُ نَعَمْ اِنَّ جَدَّكَ وَاَخاكَ تَحْتَ الْكِسآءِ،
خدا است (ص) گفتم آرى همانا جد تو و برادرت در زير كساء هستند
فَدَنَى الْحُسَيْنُ نَحْوَ الْكِسآءِ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهُ، اَلسَّلامُ
حسين نزديك كساء رفته گفت: سلام بر تو اى جد بزرگوار، سلام
عَلَيْكَ يا مَنِ اخْتارَهُ اللَّهُ، اَتَاْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُما تَحْتَ الْكِسآءِ،
بر تو اى كسى كه خدا او را برگزيد آيا به من اذن مىدهى كه داخل شوم با شما در زير كساء
فَقالَ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا وَلَدى وَيا شافِعَ اُمَّتى، قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ
فرمود: و بر تو باد سلام اى فرزندم و اى شفاعت كننده امتم به تو اذن دادم پس او نيز با
مَعَهُما تَحْتَ الْكِسآءِ فَاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِكَ اَبُوالْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ اَبى طالِبٍ،
آن دو در زير كساء وارد شد در اين هنگام ابوالحسن على بن ابيطالب وارد شد
وَقالَالسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ، فَقُلْتُ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا اَبَا
و فرمود سلام بر تو اى دختر رسول خدا گفتم: و بر تو باد سلام اى ابا
الْحَسَنِ وَ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ فَقالَ يا فاطِمَةُ اِنّى اَشَمُّ عِنْدَكِ رائِحَةً
الحسن و اى امير مؤمنان فرمود: اى فاطمه من بوى خوشى نزد تو استشمام مىكنم
طَيِّبَةً كَاَنَّها رآئِحَةُ اَخى وَابْنِ عَمّى رَسُولِ اللَّهِ، فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ
گويا بوى برادرم و پسر عمويم رسول خدا است؟ گفتم: آرى اين او است كه
وَلَدَيْكَ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَاَقْبَلَ عَلِىٌّ نَحْوَ الْكِسآءِ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكَ
با دو فرزندت در زير كساء هستند پس على نيز بطرف كساء رفت و گفت سلام بر تو
يا رَسُولَ اللَّهِ، اَتَاْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ، قالَ لَهُ وَعَلَيْكَ
اى رسول خدا آيا اذن مىدهى كه من نيز با شما در زير كساء باشم رسول خدا به او فرمود: و بر تو
السَّلامُ يا اَخى يا وَصِيّى وَخَليفَتى وَصاحِبَ لِوآئى، قَدْ اَذِنْتُ لَكَ
باد سلام اى برادر من و اى وصى و خليفه و پرچمدار من به تو اذن دادم
فَدَخَلَ عَلِىٌّ تَحْتَ الْكِسآءِ، ثُمَّ اَتَيْتُ نَحْوَ الْكِسآءِ، وَقُلْتُ اَلسَّلامُ
پس على نيز وارد در زير كساء شد، در اين هنگام من نيز بطرف كساء رفتم و عرض كردم سلام
عَلَيْكَ يا اَبَتاهُ يا رَسُولَ اللَّهِ، اَتَاْذَنُ لى اَن اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ،
بر تو اى پدرجان اى رسول خدا آيا به من هم اذن مىدهى كه با شما در زير كساء باشم؟
قالَ وَعَلَيْكِ السَّلامُ يا بِنْتى وَيا بَضْعَتى قَدْ اَذِنْتُ لَكِ، فَدَخَلْتُ تَحْتَ
فرمود: و بر تو باد سلام اى دخترم و اى پاره تنم به تو هم اذن دادم، پس من نيز به زير
الْكِسآءِ، فَلَمَّا اكْتَمَلْنا جَميعاً تَحْتَ الْكِسآءِ، اَخَذَ اَبى رَسُولُ اللَّهِ
كساء رفتم، و چون همگى در زير كساء جمع شديم پدرم رسول خدا
بِطَرَفَىِ الْكِسآءِ، وَاَوْمَئَ بِيَدِهِ الْيُمْنى اِلَى السَّمآءِ، وَقالَ اَللَّهُمَّ اِنَ
دو طرف كساء را گرفت و با دست راست بسوى آسمان اشاره كرد و فرمود: خدايا
هؤُلاءِ اَهْلُ بَيْتى وَخآصَّتى وَحآمَّتى، لَحْمُهُمْ لَحْمى، وَدَمُهُمْ دَمى،
اينانند خاندان من و خواص ونزديكانم گوشتشان گوشت من و خونشان خون من است
يُؤْلِمُنى ما يُؤْلِمُهُمْ، وَيَحْزُنُنى ما يَحْزُنُهُمْ، اَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَهُمْ،
مىآزارد مرا هرچه ايشان را بيازارد وبهاندوه مىاندازد مراهرچهايشان را به اندوه در آورد من در جنگم با هر كه با ايشان بجنگد
وَسِلْمٌ لِمَنْ سالَمَهُمْ وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداهُمْ، وَمُحِبٌّ لِمَنْ اَحَبَّهُمْ، اِنَّهُممْ
و در صلحم با هر كه با ايشان درصلح است ودشمنم باهركسكهبا ايشان دشمنى كند و دوستم با هر كس كه ايشان را دوست دارد اينان
مِنّى وَاَ نَا مِنْهُمْ، فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَبَرَكاتِكَ وَرَحْمَتَكَ، وَغُفْرانَكَ
از منند و من از ايشانم پس بفرست درودهاى خود و بركتهايت و مهرت و آمرزشت
وَرِضْوانَكَ عَلَىَّ وَعَلَيْهِمْ، وَاَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ، وَطَهِّرْهُمْ تَطْهيراً،
و خوشنوديت را بر من و بر ايشان و دور كن از ايشان پليدى را و پاكيزهشان كن بخوبى
فَقالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ يا مَلائِكَتى وَيا سُكَّانَ سَمواتى، اِنّى ما خَلَقْتُ
پس خداى عزوجل فرمود: اى فرشتگان من و اى ساكنان آسمانهايم براستى كه من نيافريدم
سَمآءً مَبْنِيَّةً، وَلا اَرْضاً مَدْحِيَّةً، وَلا قَمَراً مُنيراً، وَلا شَمْساً مُضِيئَةً، وَلا
آسمان بنا شده و نه زمين گسترده و نه ماه تابان و نه مهر درخشان و نه
فَلَكاً يَدُورُ، وَلا بَحْراً يَجْرى، وَلا فُلْكاً يَسْرى، اِلاَّ فى مَحَبَّةِ هؤُلاءِ
فلك چرخان و نه درياى روان و نه كشتى در جريان را مگر بخاطر دوستى اين
الْخَمْسَةِ الَّذينَ هُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَقالَ الْأَمينُ جِبْرآئيلُ يا رَبِّ وَمَنْ
پنج تن اينان كه در زير كسايند پس جبرئيل امين عرض كرد: پروردگارا كيانند
تَحْتَ الْكِسآءِ، فَقالَ عَزَّوَجَلَّ هُمْ اَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنُ الرِّسالَةِ،
در زير كساء؟ خداى عزوجل فرمود: آنان خاندان نبوت و كان رسالتند:
هُمْ فاطِمَةُ وَاَبُوها وَبَعْلُها وَبَنُوها، فَقالَ جِبْرآئيلُ يا رَبِّ، اَتَاْذَنُ لى اَنْ
آنان فاطمه است و پدرش و شوهر و دو فرزندش جبرئيل عرض كرد: پروردگارا آيا به من هم اذن مىدهى
اَهْبِطَ اِلَى الْأَرْضِ لِأَكُونَ مَعَهُمْ سادِساً، فَقالَ اللَّهُ نَعَمْ قَدْ اَذِنْتُ لَككَ،
كه به زمين فرود آيم تا ششمين آنها باشم خدا فرمود: آرى به تو اذن دادم
فَهَبَطَ الْأَمينُ جِبْرآئيلُ، وَقالَ السَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللَّهِ، الْعَلِىُ
پس جبرئيل امين به زمين آمد و گفت: سلام بر تو اى رسول خدا، (پروردگار) علىّ
الْأَعْلى يُقْرِئُكَ السَّلامَ، وَيَخُصُّكَ بِالتَّحِيَّةِ وَالْإِكْرامِ، وَيَقُولُ لَكَ
اعلى سلامت مىرساند و تو را به تحيت و اكرام مخصوص داشته و مىفرمايد:
وَعِزَّتى وَجَلالى اِنّى ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً، وَلا اَرْضاً مَدْحِيَّةً، وَلا
به عزت و جلالم سوگند كه من نيافريدم آسمان بنا شده و نه زمين گسترده و نه
قَمَراً مُنيراً، وَلا شَمْساً مُضيئَةً وَلا فَلَكاً يَدُورُ، وَلا بَحْراً يَجْرى، وَلا
ماه تابان و نه مهر درخشان و نه فلك چرخان و نه درياى روان و نه كشتى در
فُلْكاً يَسْرى، اِلاَّ لِأَجْلِكُمْ وَمَحَبَّتِكُمْ، وَقَدْ اَذِنَ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَكُمْ،
جريان را مگر براى خاطر شما و محبت و دوستى شما و به من نيز اذن داده است كه با شما
فَهَلْ تَاْذَنُ لى يا رَسُولَ اللَّهِ، فَقالَ رَسُولُ اللَّهِ وَعَلَيْكَ السَّلامُ يا
در زير كساء باشم پس آيا تو هم اى رسول خدا اذنم مىدهى؟ رسول خدا(ص) فرمود و بر تو باد سلام اى
اَمينَ وَحْىِ اللَّهِ، اِنَّهُ نَعَمْ قَدْ اَذِنْتُ لَكَ، فَدَخَلَ جِبْرآئيلُ مَعَنا تَحْتَ
امين وحى خدا آرى به تو هم اذن دادم پس جبرئيل با ما وارد در زير
الْكِسآءِ، فَقالَ لِأَبى اِنَّ اللَّهَ قَدْ اَوْحى اِلَيْكُمْ يَقُولُ: اِنَّما يُريدُ اللَّهُ
كساء شد و به پدرم گفت: همانا خداوند بسوى شما وحى كرده و مىفرمايد: «حقيقت اين است كه خدا مىخواهد
لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ، وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً، فَقالَ عَلِىٌّ لِأَبى
پليدى (و ناپاكى) را از شما خاندان ببرد و پاكيزه كند شما را پاكيزگى كامل» على7 به پدرم گفت:
يا رَسُولَ اللَّهِ، اَخْبِرْنى ما لِجُلُوسِنا هذا تَحْتَ الْكِسآءِ مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَ
اى رسول خدا به من بگو اين جلوس (و نشستن) ما در زير كساء چه فضيلتى (و چه شرافتى) نزد
اللَّهِ؟ فَقالَ النَّبِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً، وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً،
خدا دارد؟ پيغمبر(ص) فرمود: سوگند بدان خدائى كه مرا به حق به پيامبرى برانگيخت و به رسالت و نجات دادن (خلق)
ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ
برگزيد كه ذكر نشود اين خبر (و سرگذشت) ما در انجمن و محفلى از محافل مردم زمين كه در آن گروهى از
شَيعَتِنا وَمُحِبّينا، اِلاَّ وَنَزَلَتْ عَلَيْهِمُ الرَّحْمَةُ وَحَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ،
شيعيان و دوستان ما باشند جز آنكه نازل شود بر ايشان رحمت (حق) و فرا گيرند ايشان را فرشتگان
وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلى اَنْ يَتَفَرَّقُوا، فَقالَ عَلِىٌّ اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا وَفاززَ شيعَتُنا
و براى آنها آمرزش خواهند تا آنگاه كه از دور هم پراكنده شوند، على (كه اين فضيلت را شنيد) فرمود: با اين ترتيب به خدا سوگند ما
وَرَبِّ الْكَعْبَةِ، فَقالَ النَّبِىُّ ثانِياً يا عَلِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً،
رستگار شديم و سوگند به پروردگار كعبه كه شيعيان ما نيز رستگار شدند، دوباره پيغمبر فرمود: اى على سوگند بدانكه مرا بحق به نبوت
وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً، ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ
برانگيخت و به رسالت و نجات دادن (خلق) برگزيد ذكر نشود اين خبر (و سرگذشت) ما درانجمن ومحفلى از محافل
اَهْلِ الْأَرْضِ، وَفيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَمُحِبّينا، وَفيهِمْ مَهْمُومٌ اِلاَّ
مردم زمين كه در آن گروهى از شيعيان و دوستان ما باشند و در ميان آنها اندوهناكى باشد جز
وَفَرَّجَ اللَّهُ هَمَّهُ، وَلا مَغْمُومٌ اِلاَّ وَكَشَفَ اللَّهُ غَمَّهُ، وَلا طالِبُ حاجَةٍ اِلاَّ
آنكه خدا اندوهش را برطرف كند و نه غمناكى جز آنكه خدا غمش را بگشايد و نه حاجتخواهى باشد جز آنكه
وَقَضَى اللّهُ حاجَتَهُ، فَقالَ عَلِىٌّ اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا وَسُعِدْنا، وَكَذلِكَ
خدا حاجتش را برآورد، على گفت: بدين ترتيب به خدا سوگند ما كامياب و سعادتمند شديم و هم چنين
شيعَتُنا فازُوا وَسُعِدُوا فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ، وَرَبِّ الْكَعْبَةِ.
شيعيان ما كامياب و سعادتمند شدند در دنيا و آخرت به پروردگار كعبه سوگند
يَا دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِيَّةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالْعَطِيَّةِ يَا صَاحِبَ الْمَوَاهِبِ السَّنِيَّةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ خَيْرِ الْوَرَى سَجِيَّةً وَ اغْفِرْ لَنَا يَا ذَا الْعُلَى فِي هَذِهِ الْعَشِيَّةِ.[10]
[1] هلالى، سليم بن قيس، كتاب سليم بن قيس الهلالي، 2جلد، الهادى – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1405ق.
[2] مفاتیح الجنان
[3] رساله عزّیه ـ آیت الله مرعشی نجفی
[4] علامه ماهباری
[6] مصباح الزائر ص 260
[7] مفاتیح الجنان
[8] طبرى آملى صغير، محمد بن جرير بن رستم، نوادر المعجزات في مناقب الأئمة الهداة عليهم السلام، 1جلد، دليل ما – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1427 ق.
[9] جامع أحاديث الشيعة (للبروجردي) ؛ ج31 ؛ ص778
[10] هلالى، سليم بن قيس، كتاب سليم بن قيس الهلالي، 2جلد، الهادى – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1405ق.
آداب زیارت امام زادگان
اهمیت زیارت
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وسلم
مَنْ زَارَنِي أَوْ زَارَ أَحَداً مِنْ ذُرِّيَّتِي زُرْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِِِِِِ فَأَنْقَذْتُهُ مِنْ أَهْوَالِهَا.[1]
کسی من و یا از ذریه و فرزندان مرا زیارت کند روز قیامت به زیارت او خواهم آمد و او را از هراس های آن روز نجات خواهم داد .
آداب زیارت
- طهارت بدن و لباس ومعطر بودن به بوی خوش
2.داشتن وضو
3رعایت ادب در حرم مطهر و اذن دخول خواندن .
4.بوسیدن درگاه آستانه و ضریح مطهر
- خواندن دو رکعت نماز و هدیه ثواب آن به صاحب قبر مطهر
- مشغول بودن به ذکر:الحمد لله ، الله اکبر ، لااله الا الله وحده لا شریک له و صلوات و سایر اذکار
- حضور قلب و استغفار کردن از گناهان .
- دعا کردن و حاجت خواستن .
- رعایت حرمت حرم با حفظ حجاب و عفاف دراین مکان مقدس. [2]
آداب زیارت به دو دسته ظاهری و با طنی تقسیم می شود :
الف- آداب ظاهري
1- طهارت ظاهري مانند غسل و وضو و طهارت باطني مانند قصد قربت و صفاي دل در هنگام زيارت لازم است.
2- پوشيدن لباس پاك، عطر زدن.
3- خواندن اذن دخول و اجازه ورود، هنگام ورود در حرم.
4- هرگاه زائر ضريح را ديد چند مرتبه « الله اكبر» بگويد.
5- بهتر است زيارت را ايستاده بخواند.
6- زيارت را آرام و با طمأنينه بخواند.
7- بعد از زيارت دو ركعت نماز زيارت بخواند.
8- به نيابت از همه آنها زيارت كند خصوصاً اموات، والدين، اقوام،…
9- لحظه‌اي ايستادن در مقابل در و اذن ورود طلبيدن،
10- خواندن زيارتنامه،
11- دعا و زيارت در بالاي سر،
12- غسل قبل از آن ـ غسل زيارت ـ سپس لباس پاكيزه و نو پوشيدن و با خضوع و خشوع تمام به حرم وارد شود.
13- ايستادن در حرم و اذن دخول گرفتن با دعاهاي مأثور و رسيده از ائمه، اگر دل شكست و اشكش ريخت وارد شود كه نشان رخصت و اجازه امام است.
14- كنار ضريح بايستد يا تكيه كند و ببوسد.
15- اگر زيارت در كنار قبر معصوم عليه السلام باشد اگر ممكن باشد هم روبروي ضريح مطهر و هم رو به قبله باشد فضيلت آن بيشتر است.
16- اگر رو به قبله بودن مقدور نبود در كنار قبر معصوم بايد رو به ضريح مطهر بايستيم كه قبلاً توضيح داده شد.
17- در بيرون از شهر نيز اگر ممكن باشد رو به قبله و رو به مشهد الرضا عليه السلام باشد اما اگر ممكن نبود به هر شكل ممكن باشد، جايز است.
8- پاكيزگي هنگام تشرف به حرم.
9- قبل از آمدن به حرم غسل كند (به نيت زيارت) بعد لباس پاكيزه و نو بپوشد و با ادب وارد حرم شود.
10- در اول حرم بايستد و اجازه وارد شدن بگيرد.
11- هنگام ورود به حرم با پاي راست داخل شود و هنگام خروج با پاي چپ خارج شود.
12- در صورت امكان كنار ضريح بايستد و يا تكيه كند و ببوسد.
13- هنگام زيارت پشت به قبله كند و روبروي امام بايستد و سپس به طرف بالاي سر برود و رو به قبله بايستد و دعا كند.
14- پس از اتمام زيارت بايد جاي خود را تازه واردها دهد تا ديگران نيز فيض ببرند و به زيارت بپردازند.
15- در صورت امكان زيارت نامه را ايستاده بخواند.
16- در پايان سفر زيارت، بردن سوغات براي جلب محبت خويشان مستحب است.
17- غسل پيش از بيرون رفتن براي سفر زيارت غسل براي زيارت هر امامي و آنكه دعاي وارده آن را بخواند.
18- خوشبو نمودن خود براي زيارت.
19- بر در حرم شريف بايستد و اذن دخول (اجازه ورود ) بطلبد و سعي در رقت قلب و خضوع نمايد با تصور و فكر
در عظمت صاحب آن مرقد منور و اينكه امام او را مي بيند و كلام او را مي شنود و سلام او را جواب مي دهد.
20- مقدم داشتن پاي راست در وقت دخول و مقدم داشتن پاي چپ در وقت خروج.
21- رفتن به نزد ضريح طوري كه خود را بتواند به آن بچسباند وارد شده كه بهتر است زائر به ضريح تكيه كند و آن را ببوسد، چرا كه انسان هر چه خود را به امام نزديكتر احساس كند تأثير معنوي آن در زائر بيشتر و توجه وحضورش زيادتر است و در صورتي كه موجب مزاحمت ديگران نشود.
22- در وقت زيارت رو به قبر منور بايستد و چون از خواندن زيارت فارغ شد گونه ي راست خود را به ضريح بگذارد
و به حال تضرع دعا كند پس گونه‌ي چپ را بگذارد و خدا را به حق صاحب قبر بخواند كه او را ا هل شفاعت آن
بزرگوار قرار دهد.
23- بهتر است در وقت خواندن زيارت اگر زائر عذري ندارد بايستد.
24- صداي خود را در زيارت بلند نكند.
25- غسل پيش از بيرون رفتن براي سفر زيارت.
26- غسل براي زيارت هر امامي، حال يكي از آن امامان، امام رضا عليه السلام مي باشد كه مستحب است انسان
براي تشريف بردن به حرم آن امام غسل زيارت نمايد. آنطور كه در ادعيه و كتابهايي كه مورد آداب زيارت ذكر شده
است اين امر مستحبي براي هر بار زيارت ذكر شده است مگر اينكه فاصله زيارت ها بقدري كم باشد كه بگويند زيارت
كرده است يا اينكه موجب عسر و حرج شود.
26- پوشيدن جامعه هاي پاك و پاكيزه و نو نيكوست سفيد بودن رنگ آن.
ب- آداب باطني
1- پرهيز از سخنان بيهوده و لغو و تمركز حواس و حضور قلب.
2- بهتر است زيارت هاي معتبر همچون «امين الله»، «جامعه كبيره» و…را بخواند.
3- حريم حرم مطهر را حفظ نمايد از داد و فرياد و مزاحمت براي ديگران و بي ادبي و…دوري كند.
4- از گناه و انجام كارهايي كه با زيارت سنخيت ندارد، دوري نمايد.
5- اخلاص نيت در زيارت، چرا كه ارزش كار ما به نيت است، زاير بايد قصد تقرب به خدا داشته باشد.
6- شوق دايمي داشتن به زيارت پيامبر (ص).
7- در مسير و طول راه درود و سلام فراوان گفتن بر حضرت امام علي بن موسي الرضا (ع).
8- در طول راه دنبال مساجد و آثار منسوب به پيامبر بودن و با زيارت و تبرك و نماز خواندن در آنها، به احيا و زنده نگه داشتن آنها پرداختن.
9- خضوع و خشوع داشتن هنگام نزديك شدن به حرم امام(ع) و ديدن نشانه‌هاي ثمر و اداي احترام به حرم رضوي مانعي ندارد كه از مركب فرود آيد و پياده رود. به عنوان تواضع در آستان خداوند و احترام به حضرت امام علي بن موسي الرضا(ع) بعضي از بزرگان در گذشته چنين مي‌كردند.
10- هنگام رسيدن به مشهد مقدس دعاي ورود را خواندن،
11- خضوع و خشوع هنگام ديدن قبه‌ي حرم و عظمت آن را در نظر آوردن و قدم نهادن با وقار و آرامش.
12- خشمناك شدن براي هتك حرمت آن حضرت و تضييع حقوقش،
13- كنار قبر آن حضرت صلوات و درود فرستادن به آن حضرت و متوسل شدن و تبرك جستن به قبر شريف.
14- مهمترين آداب زيارت علاوه بر آنچه گفته شد، آداب باطني زيارت است و آن هم عبارت است از معرفت نسبت به شأن و موقعيت امام يعني آشنايي با سيره‌ي عملي و اخلاقي امام معصوم و از بارزترين اثر اين معرفت و شناخت اطاعت و تبعيت از دستورات امام معصوم است.
15- زيارت بايد همراه با رغبت و شوق، علاقه و عشق قلبي به امام باشد.
16- زيارت بايد همراه با تصديق قلبي به چيزي مايل باشد كه آن امام بدان رغبت داشته و مورد علاقمندي بود و در
زمان آن فداكاري كرده است.
17- زيارتي كه خوانده مي شود مأثور باشد از امام باشد.
18- زيارت امام رضا را بيشتر در ماه رجب انجام بدهد.(1)
19- زاير امام رضا(ع) از گناه اجتناب مي كند چرا كه گناه حجاب است و مانع بصيرت زاير مي شود و خداوند هم عمل خير را تنها از افراد با تقوا مي‌پذيرد. «انّما يتقبّل الله من المتّقين».(سوره مائده، آيه 27)
20- به هنگام ترك وطن و وداع با همسر و فرزندان آنان را به تقوا و انجام عمل خير سفارش كنيم زيرا تذكري كه در
لحظه خداحافظي داده شود تاثير بيشتري دارد.
21- در هنگاميكه بليط و وسيله نقليه مرتكب مردم آزاري، بدرفتاري،دروغ گويي و… نمي شود.
22- كدورت را از دل مي زدايد و رضايت ديگران را جلب مي كند.
در روايت آمده است: علي بن يقطين در زمان امام كاظم وزير هارون الرشيد بود روزي ابراهيم جمال كه شغل سارباني
داشت و از شيعيان بود خواست وارد مجلس وزير شود علي بن يقطين او را نپذيرفت، اتفاقا همان سال علي بن يقطين به
حج رفت و در مدينه خواست حضور حضرت امام كاظم(ع) شرفياب شود حضرت او را به حضور نپذيرفت روز دوم كه حضرت را ديد عرضه داشت: اي آقاي من تقصير من چيست، حضرت فرمود: تو را نپذيرفتم به سبب آن كه برادرت ابراهيم جمال را به مجلس خود راه ندادي.
23- ياري رساندن به همراهان و نيكي كردن به همراهان از ديگر ويژگي زاير حضرت رضا(ع) است.
مزار بن حكيم مي گويد: «در سفر به مدينه النبي با محمد بن مصارف همراه شدم چون به مدينه در آمديم بيمار شدم و
او به مسجد مي‌رفت و مرا تنها مي‌گذاشت من از اين مصادف گله كردم و او موضوع را به آگاهي امام صادق رساند
حضرت به او پيام فرستاد كه ماندن تو نزد او (براي پرستاري وي) برتر از نماز تو در مسجد است».
24- خدمت رساندن به مردم كه خدمت به مردم را كوچك و ناچيز نشماريم و بدانيم كه كمك كردن به همراهان پاداش
خاصي دارد. اسماعيل خشعمي گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم هنگامي كه ما به مكه آمديم ياران ما براي طواف خانه خدا رفتند و مرا براي نگاهباني از كالاهايشان در آن جا گماردند حضرت فرمود: تو بيشتر از همه آنان پاداش مي بري.
25- ترك غيبت و حرفهاي بيهوده.
26- پس از اتمام زيارت، دو ركعت نماز زيارت بالا سر آن حضرت بخواند.
27- بعد از نماز دعا كند به آنچه وارد شده براي دين و دنيا و يا هر چه به خاطرش مي رسد زيرا در چنين زمان و مكاني به اجابت نزديكتر است.
28- حضور قلب در تمام حالات زيارت و توبه از گناه و استغفار كردن و گفتار و رفتار خود را بعد از فراغ از زيارت بهتر از قبل شدن.
29- كمك و احترام به خادمين حرم.
30- در زيارت آخر وداع نمايد و از خدا زيارت دوباره درخواست كند.
31- زاير بعد از زيارت، در خود احساس تغييري معنوي بكند، زيرا اگر زيارت قبول شود موجب از بين رفتن گناه شود.
32- به نيازمندان صدقه دهد و به سادات هم كمك نمايد.
33- در ايام مخصوص زيارت و موقعيت هاي بهتر، به زيارت مشرف شود و به شكرانه زيارت در اين مكان مقدس براي خدا سجده شكر به جا آورد.
34- اگر موقع نماز جماعت باشد نماز براي زيارت مقدم دارد.
35- وقتي زايران بسيار بودند و براي رسيدن به كنار ضريح سبقت گرفتند بايد جاي خود را به ديگران بدهد تا به فيض
برسند.
36- سعي شود تفكّر و مطالعه در ابعاد امامت و رابطه انسان با امام ـ عليه السلام ـ شود تا معرفت ما نسبت امام معصوم
ـ عليه السلام ـ زياد شود زيرا تا اطاعت عملي از دستورات ديني نكشيم نمي‌توانيم زاير واقعي بشويم جابر«عليه‌السلام» از امام باقر «عليه‌السلام» نقل شده سؤال كردند شيعه كيست؟ جابر به نقل امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: «ولله ما شيعتنا الا بطاعة» يعني: بخدا شيعه ما نيست مگر به اطاعت از امام. (چهل حديث امام خميني)
سعي شود واجبات ديني را دقيق انجام دهيم و محرمات و گناهان را ترك كنيم و اين پيمان را در حرم تجربه كنيم و از
روح مطهر امام عليه السلام كمك بگيريم.
37- از گناهان دوري كنيم و زيرا عمل خير و زيارت تنها از افراد با تقوا پذيرفته مي شود.
38- ترك بيهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه.
39- پوشيدن جامه‌هاي پاك و پاكيزه و نو نيكو است سفيد بودن رنگ آن.
40- در وقت رفتن به حرم گامها را كوتاه بردارد و با آرامي و وقار سير كند و خاضع و خاشع باشد و سر بزير انداخته و به اطراف التفات نكند.
41- بوسيدن عتبه‌ي عاليه و آستانه‌ي مباركه.
42- نزد ضريح مطهر قرآن بخواند و آن را به ارواح مقدس پيشوايان هديه نمايد.
43- از سخنان ناشايست و لغو در آن مكان شريف خودداري كند.
44- در هنگام بيرون آمدن از شهر و برگشتن به وطن خود امام را وداع كند و دعاهايي كه از معصومين رسيده است، بخواند.
45- ترك كلام بيهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه.
46- در هنگام رفتن به روضه منوره گام ها و كوچك و با خاضع و خاشع بودن و سر بزير انداختن و به بالا و اطراف خود التفات ننمودن.
47- خوشبو نمودن خود را در غير زيارت امام حسين.
48- از همه مهمّ‌تر اينكه انسان سعي كند بديهايش را دفن كند و تبديل به صفات خوب و عالي نمايد و از حرم خارج شود و با توكل به خدا بعد از زيارت انسان قبل از زيارت نباشد و در محيط خارج از حرم چه محل تحصيل چه كار و چه منزل با عمل صالح و ترك گناه نورانيت زيارت را از دست ندهد.
مستحبات زیارت
پیرامون زیارت یک سری اعمال عبادي نیز وجود دارد که عبارتند از:
1- كنار گذاشتن صدقه و انفاق براي فقرا
2- تسبيح و حمد خداوند و صلوات بر محمد و آل محمد و استغفار و توبه.
3- قرآن تلاوت نمايد و آن را هديه به امام كند.
4- بر ترك گناه و توبه عزم داشته باشد.
5- براي سلامتي وتعجيل ظهور امام زمان دعا نمايد.
6- براي مؤمنين، مسلمين، مريضها، اقوام، دوستان، و…دعا نمايد.
7- دعا خواندن هنگام خروج از منزل، بسم‌الله و توكلت علي الله و لاحول و لاقوة الابالله.
8- در حد توان امر به معروف و نهي از منكر
9- زيارت جامعه كبيره، امين الله بخواند.
10- پس از اتمام زيارت دو ركعت نماز زيارت بالاي سر آن حضرت بخواند.
11- اقامه نماز در اول وقت.
12- دعا براي ظهور حضرت ولي عصر(ع) از ديگر ويژگي هاي زائر است.
13- زيارت جامعه كبيره و امين الله را بخواند.
14- در وقت رفتن به حرم مطهر زبان را به ذكر تكبير تحميد الحمد‌الله و تسبيح سبحان الله و تهليل لااله‌الا‌الله و تمجيد مشغول كرده و بر محمد و آلش صلوات و درود فرستد.
15- قبل از زيارت در وقت ديدن قبر مطهر تكبير بگويد.
16- زياراتي را كه ائمه(ع) رسيده بخواند.
17- نماز زيارت بخواند كه لااقل آن دو ركعت است.
مرحوم شيخ عباس قمي نماز حضرت امام رضا را چنين نوشته است: شش ركعت است، در هر ركعت حمد يك مرتبه و
الانسان ده مرتبه كه دو ركعت دو ركعت سلام داده مي‌شود.( كرامات حضرت رضا عليه السلام، موسي خسروي صفحه، 112)
18- ذكر و تسبيح هنگام تشرف.
احكام زيارت
برخی احکام زیارت به شرح ذیل می باشد
1- با مال حلال به زيارت آن حضرت مي آيد زيرا به لقمه حرام نه نماز قبول مي شود نه زيارت پذيرفته مي‌شود و نه دعايي مستجاب مي‌گردد.
2- رعايت حجاب (زائر حضرت رضا) توجه دارد كه حجاب واجب است ولي زيارت مستحب است و واجب را فداي مستحب نمي‌كند.
3- با مال حلال زيارت كنيد. زيرا لقمه حرام نماز قبول نمي‌شود و دعا مستجاب نمي‌شود.
4- طهارت از حدث اصغر و اكبر.
دفن و تلقین و نماز میت
نماز میت
نماز مَیّت از نمازهای واجب است که بر جنازۀ شخص مسلمان خوانده می‌شود. نماز میت از پنج تکبیر تشکیل شده است و پس از هر تکبیر، جز آخرین تکبیر، دعا و ذکرهای خاصی دارد. این نماز را باید ایستاده خواند.
خواندن نماز میت بر بدن مسلمانان بالای شش سال (با برخی تفاصیل[۱]) واجب و بر بدن غیر مسلمان حرام است.
چگونگی نماز میت
پس از اینکه فرد فوت‌شده را غُسل داده و کفن کردند، بدن او را در مقابل قبله به گونه‌ای قرار می‌دهند که سر میت در سمت راست نمازگزار قرار گرفته باشد.
این نماز را می‌توان به جماعت خواند ولی مأموم باید همه تکبیرها و دعاها را خودش بخواند.
تکبیر دعای مستحب
اول ← اَللَّهُ اَکبَرُ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَریک لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَرْسَلَهُ بِالْحَقِّ بَشیراً وَ نَذیراً بَینَ یدَی السّاعَةِ[یادداشت ۲]
دوم← اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ کاَفْضَلِ ما صَلَّیتَ وَ بارَکتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلی اِبْرهیمَ وَ آلِ اِبْرهیمَ اِنَّک حَمیدٌ مَجیدٌ وَ صَلِّ عَلی جَمیعِ الاَنْبِیآءِ وَالْمُرْسَلینَ[یادداشت ۳]
سوم← اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ الاَحْیآءِ مِنْهُمْ وَالاَمْواتِ تابِعْ بَینَنا وَ بَینَهُمْ بِالْخَیراتِ اِنَّک مُجیبُ الدَّعَواتِ اِنَّک عَلی کلِّشَیئٍ قَدیرٌ[یادداشت ۴]
چهارم← اگر میت مرد است: اَللّهُمَّ اِنَّ هذا عَبْدُک وَابْنُ عَبْدِک وَابْنُ اَمَتِک نَزَلَ بِک وَ اَنْتَ خَیرُ مَنْزُولٍ ببِهِ اَللّهُمَّ اِنّا لا نَعْلَمُ مِنْهُ اِلاّ خَیراً وَ اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّا اَللّهُمَّ اِنْ کانَ مُحْسِناً فَزِدْ فی اِحْسانِهِ وَ اِنْ کانَ مُسیئاً فَتَجاوَزْ عَنْهُ وَاغْفِرِ لَهُ اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ عِنْدَک فی اَعْلا عِلِّیینَ وَاخْلُفْ عَلی اَهْلِهِ فِی الْغابِرینَ وَارْحَمْهُ بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ [یادداشت ۵]
و اگر میت زن است: اَللّهُمَّ اِنَّ هذِهِ اَمَتُک وَابْنَةُ عَبْدِک و ابنَةُ اَمَتِکَ نَزَلَتْ بِک وَ اَنْتَ خَیرُ مَنْزوُلٍ بِهِ اَللّهُمَّ اِنّا لا نَعْلَمُ مِنْها اِلاّ خَیراً وَ اَنْتَ اَعْلَمُ بِهامِنّا اَللّهُمَّ اِنْ کانَتْ مُحْسِنَةً فَزِدْ فی اِحْسانِها وَ اِنْ کانَتْ مُسیئةً فَتَجاوَزْ عَنْها وَاغْفِرْ للَها اَللّهُمَّ اجْعَلْها عِنْدَک فی اَعْلا عِلِّیینَ وَاخْلُفْ عَلی اَهْلِها فِی الْغابِرینَ وَارْحَمْها بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ[یادداشت ۶]
پنجم← پایان نماز
زیارت اهل قبور
حضرت اميرالمؤمنينعليه السلام منقول است كه هر كه داخل قبرستان شود و بگويد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِالرَّحيمِ، اَلسَّلامُ عَلى اَهْلِ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، مِنْ اَهْلِ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ يا اَهْلَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، بِححَقِّ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، مِنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، يا لا اِلهَ اِلَّا اللَّههُ، بِحَقِّ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، اغْفِرْ لِمَنْ قالَ لا اِلهَ ا اِلَّا اللَّهُ، وَاحْشُرْنا فى زُمْرَةِ مَنْ قالَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِىٌّ وَلِىُّ اللَّهِ [7]
